Dan is het nooit meer gezellig.
Ik wil me niet beperken.
Bij koffie hoort koek.
Antoinette komt bij me voor de hypnotische maagband. Haar ouders zijn een paar jaar geleden kort na elkaar gestorven. Sindsdien is ze ieder jaar 4 kilo aangekomen. Die kilo's wil ze er weer af.
Maar ze is bang dat het nooit meer gezellig is als ze niks lekkers meer mag bij de koffie.
We gaan terug naar de tijd dat haar ouders net overleden zijn.
'De wereld is niet compleet zonder hen.'
'Hoe voelt dat voor je?'
'Alsof mijn ouders niet meer achter me staan. Ik mis ze. Ik voel me eenzaam.'
'Wat verandert er op dat moment?', vraag ik.
'Ik voel me opschuiven naar de oudste generatie.'
'Wat betekent dat voor jou?'
'Bij koffie hoort koek. Dat zei mijn moeder altijd.'
'Is de wereld dan weer een beetje compleet?'
'Voor heel even wel."
Als Antoinette zich een generatie op voelt schuiven, heeft ze het gevoel ze sterk moet zijn. Dat ze het vanaf nu alleen moet doen. Dat voelt zwaar. Het maakt haar zwaar. We gaan hiermee aan de slag zodat ze de rijkdom die ze van haar ouders ontvangen heeft in zich mee kan dragen. En ze zich ook goed voelt wanneer ze geen koek bij de koffie eet. Iedere dag een beetje lichter. En compleet.
